Aan het begin van de zomer, op 21 juni 2021, vertrokken we uit Rotterdam. Om op 1 september weer terug te keren, na een reis waarin we 6.600 kilometer aflegden, bijna 50.000 hoogtemeters overbrugden en we van twintigers dertigers werden. We kwamen in 10 weken in 10 landen en zagen vele verschillende landschappen aan ons voorbij trekken. Twee keer trokken we de Alpen over. Van Vlissingen (W) naar Montepulciano (Z), van Dresden (O) tot Kopenhagen (N). Daarover mochten wij onlangs vertellen in De Fietsvakantie Podcast van Henrik Kos:
[week 1 t/m 3]
Toen we uit Rotterdam vertrokken op 21 juni 2021, reden we via de Zeeuwse deltawerken naar Vlaanderen, voor enkele wielerklassiekers. Parallel aan de taalgrens terug naar Nederland: Maastricht. Dan de Ardennen door naar Luxemburg. Verder zuidwaarts: naar wijnland. De lege Lorraine, de vochtige Vogezen, kastelen in Haute Saône en de Jura over. Het meer van Genève. Tegelijk met de Tour in de Franse Alpen (Haute-Savoie). Via Martigny over de Grote Sint Bernhard – 30 kilometer klimmen, op de top in de wolken met 8 graden – afdalen naar Aosta. We drinken nog steeds wijn, maar schakelen van Frans naar Italiaans. Piemonte vol wijngaarden en hazelnootbossen. De Middellandse Zee bij Genua. Monti e mare. EK-finale: toetoetoet, Italië wordt kampioen!
[week 4 en 5]
Cinque Terre, op-neer, nog een keer. Pats, Pisa. Pauze op de berg. Drie dagen crossen door Toscane: stadjes op de hoogste punten in een zee van golvende graanheuvels. De Apennijnen over, ongeveer tussen Florence en Bologna. De Po-vlakte over, pakken rivier de Brenta op en naar boven naar Trento. Familiemeeting en ze brengen nieuwe buitenbanden mee voor Rosa (te vaak lek). Eurovelo 7, Zuid-Tirol.
[week 6]
Na vijf weken, op de helft dus, staan we op de grens van Italië en Oostenrijk, van Italiaans naar Duits, van wijnland naar bierland. Ciao, Servus! Stromende regen, bergafwaarts langs de Drau. Oostenrijkse Radwegen: bordjes volgen i.p.v. Garmin’s trendlines. Karinthië, dan richting het hooggebergte. In Heiligenblut maken we ons op voor de tweede Alpenpassage: de Großglockner Hochalpenstraße. Monsterlijk, maar magisch, prachtig weer. Daarna nog een dagje genieten van het Oostenrijkse landschap, even buurten in Ellmau.
[±week 7, iets meer]
Nieuwe maand (augustus), nieuw land: Duitsland. De Alpen zijn op. Langs de Inn, Beierse heuvels, rustdag in rustiek Regensburg. Coronaperikelen beginnen: testen, testen, testen… Verjaardagsetentje, Rosa wordt 30 en we besluiten onszelf te trakteren op een paar dagen Tsjechië. Ahoy! Bohemen geeft ons een ander landschap, fruitbomen langs de rustige landwegen, veel minder intensieve landbouw met nog ruimte voor reeën en het vreemde vulkanische landschap van het Boheems middengebergte. Domazlice, Loket, Louny en Decin. In drie dagen vanaf de Tsjechische grens langs de Elbe naar Dresden, via het Saksenland naar Berlijn.
[week 8]
Berlijn = Dagje U-Bahnen. Nog drie dagen later zijn we de Mecklenburger Seenplatte overgestoken en nemen we in Rostock de boot naar Denemarken. Opeens speelt de wind weer een rol van betekenis, maar corona is verdwenen: Denemarken doet niet meer aan mondkapjes en afstand houden. Sjælland (diepste gat van Denemarken bij Faxe) via National Cykelrute 9 naar Kopenhagen.
[week 9]
Kopenhagen twee dagen te voet en te fiets verkennen (tussen de buien door). In één dag de grote oversteek naar Århus, nog onwetend dat we nu 9 dagen op rij zullen rijden. Verjaardagsetentje nummer 2 voor Sebas’ 30e. Jutland heeft heuvels (hoogste berg van Denemarken, Himmelbjerget) en we slapen in een shelter, hottub en buiten groentes op de grill. We naderen de Noordzeekust. Uitstapje naar Rømø. Met >50 km/h scheuren over de 10 km lange dam en vervolgens ’s avonds picknicken op het 2 km brede strand.
[week 10 en laatste dagen]
Dan een paar dagen Noordzeeroute, Duitsland weer in. Corona-regime is opgevoerd, wij, eenmaal-geprikten, moeten voor horeca elke dag weer testen. Gedoe, maar wel goed geregeld. Veel schapen en dijken en vergezichten over het wad (wat?). Moin! We zien de Elbe weer, meer wad en Noordzeehavens: Cux- en Bremerhaven. Dagje steppen met ome Roef en tante Jans in Bremen. En dan huiswaarts. Regenachtig Niedersachsen, de Nederlandse grens over naar Zwolle, via Flevoland naar IJmuiden en dan nog een heel ander stukje Noordzeekust: geen wad, maar duin. Op 1 september 2021 zijn we weer terug in Rotterdam.